„წუხელ გავედი სასაფლაოზე და მამაჩემი აღარ დამხვდა...“ - რას წერს გიორგი კეკელიძე?

ქართველი პოეტი, პროზაიკოსი, ესეისტი, გიორგი კეკელიძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.

„წუხელ გავედი სასაფლაოზე
და მამაჩემი აღარ დამხვდა.
სიგარეტი მივუტანე და აღარსად იყო მამაჩემი.
ღია საფლავთან ანგელოზთა მსგავსად იდგნენ
ომარა მესაფლავე და გოგილო მესაფლავე,
ფრთების ნაცვლად დახეული პერანგები უფრიალებდათ, მკვდრის დამარხვაში გაცვლილი პერანგები.
იდგნენ მიწისფერი შარვლებით და მოკლე მზერით.
ფრთხილი ქარი ქროდა ომარას წვერებში.
ფრთხილი იყო ნათურის შუქიც
და მომეჩვენა,
რომ ომარა მესაფლავე ტუჩის თოკით ღიმილს ახრჩობდა.
მომეჩვენა და ეჭვით ვკითხე:
,,სად არის ომარ მამაჩემი?!"
- ,,არაფერი ვიცით, მოვედით და
აღარ დაგვხვდა!"
უცნაურად დუმდნენ მკვდრებიც. მამაჩემის მეზობელი მკვდრები. იწვნენ და ეძინათ.
ცუდად მენიშნა მათი სიჩუმე -
სად გაგონილა მდუმარე მკვდრები აღდგომა დღის შუაღამისას?
საით წახვედი მამაჩემო?
რატომ არ დამხვდი იქ,
სადაც შენთვის
აღდგომისას,
დათქმულ საათზე
სიგარეტის კოლოფი მომაქვს?
ნუთუ გაფრინდი მამაჩემო,
ნუთუ ღმერთმა ცნო
შენი სხეულის სიმსუბუქე და ფრთები მოგცა?
ნუთუ ქრისტეს მიემსგავსე მამაჩემო?
ნუთუ ქრისტეს ემსგავე და მკვდრეთით აღსდექი?
ნუთუ გაფრინდი?
ცას ვუყურებდი. ცას. ვარსკვლავებს. ეგებ სადმე დამენახა მამაჩემის ძველი ჩექმის ნაკვალევი.
მაგრამ დუმდნენ ვარსკვლავებიც.
ცა ხომ კაცის ნაფეხურებს არასდროს ამხელს.
და წამოვედი.
წამოვედი დარდიანი.
წამოვედი სახლისაკენ.
წამოვედი და უცაბედად,
სოფლის პატარა მაღაზიასთან,
დავინახე მამაჩემი.
რიგში იდგა მამაჩემი.
სიგარეტის რიგში იდგა.
საათს დავხედე და მაშინ მივხვდი -
დამაგვიანდა.
დამაგვიანდა
და მკვდრეთით აღდგა მამაჩემი. სიგარეტის საყიდლად აღდგა, რადგან ეგონა დამავიწყდა და არ მივედი.
#ახალისიმღერები
აღდგომის სიმღერა“, - წერს გიორგი კეკელიძე.