"მოდით ჩემს საფლავზე, თქვენს გასაჭირზე მომიყევით, როგორც ცოცხალს და დაგეხმარებით" - ამბავი მამა ვიტალის შესახებ

ამბავი დიდი მოღვაწის – მამა ვიტალის შესახებ.

"თქვენ არ იცით, ვინ დავკარგეთ" – ილია მეორე მამა ვიტალის შესახებ.

მამა ვიტალი (სიდორენკო) დაიბადა 1928 წელს რუსეთში. მისი დედა ჯერ კიდე მისი მუცლად ტარებისას, ასე ლოცულობდა: "ღმერთო, ისეთი ბავშვი მომეცი, რომელიც სასურველი იქნება შენთვისაც და ადამიანებისთვისაცო"

მან სიზმარში ორი ნათელი მზე იხილა და გაუკვირდა: "საიდან ორი მზე" პასუხად ჩაესმა: "ერთი მზე შენს საშოშია" რვა დღის ჩვილი ნათლობისას იღიმებოდა, ემბაზში კი ფეხზე დადგა.

"ეს ბავშვი დიდი ადამიანი იქნება". სახლში დედას ჩვილის აკვანთან ხშირად ესმოდა ანგელოზთა საოცარი გალობა.

გადმოცემის თანახმად, ყრმა ვიტალი ხორცს საერთოდ არ იღებდა, ხოლო ოთხშაბათს და პარასკევს რძესაც არ აკარებდა პირს.

პატარა ვიტალის კითხვა რომ უსწავლია, მისი საყვარელი წიგნი წმიდა სახარება გამხდარა.

16 წლის ვიტალიმ საბჭოთა პასპორტი დახია.

1969 წელს მამა ვიტალი  თბილისში ჩამოვიდა და წმიდა კეთილმორწმუნე მეფის, ალექსანდრე ნეველის სახელობის  ტაძარში მივიდა, სადაც მაშინ მეუფე ზინობი (მაჟუგა) მოღვაწეობა და რომელმაც აკურთხა მღვდელმონაზონად.

მისთვის საქართველო ყოველთვის “წმიდა ივერია” იყო.

სამოქალაქო ომი 30 წლით ადრე იწინასწარმეტყველა.

მონაზონთა თქმით, თბილისს ყოველ საათს ოთხივ კუთხით აკურთხებდა და უფალს მის დაცვას ევედრებოდა.

აფხაზეთის ომამდე რამდენიმე წლით ადრე აფრთხილებდა გარშემო მყოფთ:

"იქნება მიწაზე საშინელი სისხლის ღვრა, ძმათა კვლა, შიმშილი. ნუ გადააგდებთ საჭმელს, რადგან მაშინ ნარჩენებითაც კმაყოფილნი იქნებით.

შეიცანით საკუთარი თავი და გაიგეთ, რომ რაც სამყაროში ხდება, ჩვენი ბრალია, ჩვენი ცოდვებისა".

1992 წელს ძმათამკვლელი ომის დროს მამა ვიტალიმ გაამკაცრა მარხვა და ლოცვა.

მთელ დღეებს მდუმარებასა და ლოცვაში ატარებდა.

საღამოობით ანთებდა უამრავ სანთელს. მუხლს მოიდრეკდა ცივ ქვაზე, რომელიც საგანგებოდ ლოცვისათვის შეიტანა სენაკში და უფალს ავედრებდა საქართველოს.

იგი დიდად აფასებდა მის თანამებრძოლს სულიერ ბრძოლაში – მამა გაბრიელს, ამბობდა ხოლმე: "გაბრიელ ბერი – უდიდესი ბერია".

მამა ვიტალი 1992 წლის 1 დეკემბერს გარდაიცვალა. მან თავისი გარდაცვალების შესახებ წინასწარ იცოდა.

გარდაცვალებამდე 9 დღით ადრე ძალიან ცუდად გახდა, მეტყველების უნარი დაკარგა და სხეულის მარჯვენა ნაწილი პარალიზებული ჰქონდა. მასთან ხშირად მიდიოდა უწმინდესი და უნეტარესი ილია მე-2-ე.

გარდაცვალების შემდეგ ცხედარი დაასვენეს წმიდა კეთილმორწმუნე მეფის, ალექსანდრე ნეველის ტაძარში.

მიცვალებულს  წესი პატრიარქმა ილია II-მ აუგო. როდესაც მამა ვიტალისთვის მიტევების ფურცელი უნდა ჩაედოთ ხელში, ყველამ დაინახა, როგორ გაშალა ხელი გარდაცვლილმა, ფურცლის ჩადების შემდეგ კი ისევ შეკრა.

მამა ვიტალი მთელი თავისი სიცოცხლე უფალს და ხალხს ემსახურებოდა.

ასეა დღემდე.

მონაზონთა გადმოცემით, მას უთქვამს “მოდით ჩემს საფლავზე, თქვენს გასაჭირზე მომიყევით, როგორც ცოცხალს და დაგეხმარებითო”

მამა ვიტალი დასაფლავებულია თბილისში, ალექსანდრე ნეველის ტაძრის ეზოში,  დღესაც უამრავი ადამიანი აღნიშნავს, რომ მამა ვიტალი ბევრჯერ დახმარებია.

მის საფლავზე ყოველდღიურად მიდიან მორწმუნენი, მიაქვთ ყვავილები, ანთებენ სანთლებს და ლოცულობენ...

მამა ვიტალი, დამეხმარე! მამაო, შემეწიე!“, – უხმობენ სულიერი შვილები და არა მხოლოდ ისინი და მწუხარება განქარდება, სული სიხარულით ივსება და სულიერი თუ ფიზიკური სნეულებანი იკურნება.

შეგვეწიოს ყველას მისი მადლი.

წყარო

ასევე დაგაინტერესებთ:

⚫ მეუფე იაკობი: საქართველოში სიტუაციას ვერავინ აურევს - არახამიამ ომში მილიარდი იშოვა, ჭორიკანა დედაკაცივით დგას და იქიდან რაღაცებს გველაპარაკება

⚫ "რომელ ევროპაზეა საუბარი, როცა საქართველოში უამრავი ძაღლი, უბრალოდ სიკვდილის მოლოდინში დამშიებული და უწყლოდაა, და ფაქტობრივად განწირულია სასიკვდილოდ"